بررسی مقاومت به آسپرین از طریق اندازه گیری ترمبوکسان b۲ ادراری در بیماران ایسکمیک و بررسی ارتباط آن با شدّت درگیری عروق کرونر

*مقدمه: بیماری عروق کرونر از علل مهم مرگ و میر و معلولیت در سراسر جهان است. مقاومت به آسپرین از علل مهم شکست درمانی در کسانی محسوب می شود که علیرغم دریافت آسپرین حوادث آترواسکلروتیک را تجربه می کنند. مطالعات متعدد میزان مقاومت به آسپرین را (60-5 ) % گزارش کرده اند. با توجه به تنوّع آمار گزارش شده در این زمینه، مطالعه در بیماران ایرانی دریافت کننده آسپرین طراحی شد؛ همچنین برای اولین بار ارتباط مقاومت به آسپرین با شدت درگیری عروق کرونر در این مطالعه سنجیده شده است. *روش انجام کار: در یک مطالعه مقطعی صد و هفتاد بیمار که وجود بیماری عروق کرونر در آنها به اثبات رسید شرکت کردند. دو سی سی نمونه ادراری از هر بیمار گرفته شد. یک پرسشنامه که شامل سؤالاتی در زمینه فشار خون، دیابت، چربی خون و سیگار بود، تکمیل شد. سطح ترمبوکسان b2 ادراری جهت هر بیمار دو بار به صورت مجزا به روش elisa سنجیده شد. شدت درگیری عروق کرونر با روش gensini modified و دادن امتیاز به هر بیمار محاسبه شد. اطلاعات با روش general linear model توسط spss16 مورد آنالیز قرار گرفت. *نتایج: 3/75% از افراد مورد مطالعه به آسپرین مقاوم بودند. ارتباط معنی داری میان مقاومت به آسپرین و شدت درگیری عروق کرونر وجود داشت (001/0p value=) همچنین مطالعه ما نشان داد که زنان بیشتر به آسپرین مقاوم بودند. (003/0p value=) ارتباط معنی داری میان وجود دیابت در بیماران و مقاومت به آسپرین دیده شد. (023/0 p value=) *بحث و نتیجه گیری: مطالعه ما که در گروهی از بیماران ایرانی انجام شده مقاومت به آسپرین را 3/75% گزارش کرده است که یکی از بیشترین آمار گزارش شده در مطالعات انجام شده در این زمینه بود. همچنین افرادی که بیماری عروق کرونر شدیدتری داشتند بیشتر به آسپرین مقاوم بودند. *